Freerk kan er wel om lachen. “Mensen denken bij het woord herder vaak aan een oude man met een lange jas die rustig ronddwaalt en filosofeert over het leven. In het echt luier ik niet. Het is een hele verantwoordelijkheid om 350 schapen bij elkaar te houden, de juiste natuurwaarden te beschermen en een groot gebied evenwichtig te begrazen.” Voor Freerk, afkomstig uit de melkveehouderij, was het een grote omschakeling naar een vak waarin onderhoud en beheer centraal staat.

“Toen ik begon was er nog niets. Ik heb alles zelf uitgevogeld door schapenbegrazing in het veld te bestuderen. Dankzij die kennis weet ik dat schapen in kringen grazen en dat een aantal koplopers bepalen welke kant de kudde opgaat.” Over zijn hond de Australische Working Kelpie raakt Freerk niet uitgepraat. “Ze helpt mij om schapen in de trailer of hekken te drijven. Vroeger hadden de herders geen hond, dat was luxe. De herder nam een kluutschopje mee en hoedde schapen door gericht kluiten aarde naar de schapen te gooien.”